Bursa yanıyor...

Gürsu yanıyor, Kestel yanıyor, Harmancık yanıyor.

Ağaçlar cayır cayır.

Siyasiler geliyor.

Gövde gösterisi yapıyor.
Bir hortumun ucundan tutuyor,
Bir çiftçiyle el sıkışıyor,
Sonra hop klimalı araca.

Geçmiş olsun deniyor.
Geçip gidiyor.

Ama biri var...

Gelip gitmiyor.
Kalıyor.

Orhan Sarıbal.

CHP Bursa Milletvekili.

Ziraat mühendisi.

Yani toprağı dosyadan değil, doğrudan okuyan bir adam.

Yangının başından beri orada.
Sosyal medya için değil.
Gerçek için.

Sahada.
Dumanın içinde.
Alevin dibinde.

Son iki gündür canlı yayınlara bağlanıyor.

Açık açık konuşuyor.

“Bu yangın kader değil” diyor.
“Bu bir organizasyon eksikliği, bir yönetim zafiyeti” diyor.
“Karadan ulaşamadığınız yere havadan gitmelisiniz, ama uçak yok!” diyor.

Ve en kritik cümlesi:

"Bu bir afet değil, bilinçli bir ihmalkarlık."

Açıklıyor:

→ THK uçakları Ankara’da çürütülüyor.
→ Sarayda 11 uçak var, yangına gelen 1 uçak yok.
→ Son 5 yılda orman kesimlerinden 18.5 milyar TL gelir elde edildi, ama bu paralar ne yangınla mücadeleye ne önleme harcandı.

Nereye gitti?

Onu da söyleyeyim:

Faize.

Bu açıklamayı yapan biri “radikal” ilan ediliyor.
Ama elinde hortumla poz veren biri “duyarlı” sayılıyor.

Çünkü bu ülkede ağaç yanarken görüntü daha önemli.

Orhan Sarıbal konuşmuyor sadece.
Bizzat yangın bölgesinde, bizzat gözlüyor.
Gönüllülerle hareket ediyor, çiftçiyle konuşuyor, veterinerle bilgi paylaşıyor.

Yani ne mi yapıyor?

Aslında sadece işini.

Ama memlekette bir siyasetçi işini yapınca,
Hemen farklı duruyor.

Yanan orman sadece ağaç değil.

Yanan şeyin adı:

İrade eksikliği.

Ve bazı insanlar yangını izler…
Bazıları selfie çeker…
Bazıları açıklama yapar…

Ama çok azı şunu der:

“Burada olmak yetmez.
Bu sistem değişmeden, bu yangınlar sönmez.”

Ve Sarıbal, işte bunu diyor.

Yangının göbeğinde,
Kameranın dışında,
Gerçeğin içinde.

Tarihin not defteri kalın.
Bugünleri yazacak.
Kim klima açtı, kim hortum tuttu…

Hepsi yazılacak.